Boş vakit

kalemim sustu bu günlerde...
bir huzurki bedenimi saran,
namaz kılmış gibi huzurlu hissediyorum kendimi,
borcumu toptan kapatmış gibi mevlaya...
hayat agaç dalını sarsan rüzgar gibi,
nazik ve zahmetsiz dokunuyo bugünlerde bana...
ruhum deniz üzerinde sektirilen taş gibi....
özgül agırlıgına aldırmadan yol alıyor, az sonra batacagını bile bile.... 



satır arası
2011/ istanbul
tarih: boşvakit